Nadat we nu de betekenis van het Mysterie van Golgotha voor zowel de hemel als de Aarde hebben begrepen, moeten we ons de vraag stellen wat de betekenis van dit heilige mysterie is voor dat wezen wiens bestemming het is om een schakel te zijn tussen hemel en Aarde - namelijk de Mens.
Het is belangrijk uit te gaan van de centrale
positie van de mens in het universum. Want de mens is een wezen naar wie de
aarde van onderen verlangt en op wie de hemel van boven rekent. De mens
verschijnt als een bemiddelaar tussen hemel en aarde. Zijn missie in het
universum is door een transformatie van de Aarde de hemel te vestigen en door
een kennis van de hemel de Aarde te transformeren. Hiertoe is hij in staat
omdat zijn wezen met beide werelden verbonden is. In de hemelse werelden is de
bovenbewuste geest van de mens geworteld. Door een proces van zelfbewustzijns-verheffing
is de ziel in staat te werken in de zin van het goede. In het binnenste van de
Aarde is het onderbewustzijn van de mens geworteld, dat zich via de aardse
lichamelijkheid wil uitleven. Door zijn onderbewustzijn te volgen, handelt de mens
in de zin van het kwade.
De ziel van de mens is dus een
toneel waarop de strijd tussen het goede en het kwade zich afspeelt.
Tegelijkertijd is het een plaats waar God zijn kruisiging ondergaat en zal
verrijzen. En het feit dat dit tot stand is gekomen, dat heeft de mens aan deze
bestemming te danken. Want het Mysterie van Golgotha moest in de loop van de
hele ontwikkeling van de mensheid na de zondeval worden voorbereid volgens de
wetten van het karma. Het kon alleen plaatsvinden doordat zowel het positieve
als het negatieve karma van de mensheid daartoe bijdroeg. In feite maakte het
positieve karma van de mensheid de ontvangenis van de Verlosser in de Jordaan
en Zijn geboorte op Golgotha mogelijk. Het ligt aan de basis van de volledige
genealogie van Jezus en van de hele weg van het lot dat Jezus naar de Jordaan
leidde. Dankzij dit positieve karma van de mensheid, dankzij deze regenererende
stroom van het menselijk ras, die bestond uit de profeten en ingewijden, werd
de mensheid door de geestelijke wereld waardig bevonden om de Verlosser uit
haar schoot te baren.
De andere, de negatieve stroom van
dit karma van de mensheid leidde integendeel tot de dood van de Verlosser. Zo
werd de mensheid veroordeeld tot het doden van dat Heilige der Heiligen dat zij
zelf had gebaard.
De kracht om Jezus te baren, ontving
de mensheid van de hemel. Dit was een
gevolg van haar verbond met de geestelijke wereld. De kracht om Christus te
doden, ontving de mensheid uit de aardse diepten. En dit was het gevolg van
zijn zondigheid. En daar waar deze twee stromen elkaar kruisten, werd het kruis
van Golgotha opgericht, het kruis waarop het kosmische Ik, geboren door
bemiddeling van de mensheid, nu, door bemiddeling van diezelfde mensheid, de
dood moest ondergaan en door de dood de dood kon overwinnen.
Deze wonderlijke verhouding van de
mensheid tot het Mysterie van Golgotha brengt ons ertoe dit mysterie te
beschouwen als iets dat ons als de grootste schuld en tegelijk als onze enige
redding moet voorkomen. Wij zijn schuldig aan het feit dat de Godsmens
gekruisigd werd - dat moeten wij onszelf vertellen - maar door Zijn genade zijn
wij gered. En door ons onder te dompelen
in dit unieke gevoel, dat tegelijk een gevoel van oneindige schuld en een
gevoel van oneindige dankbaarheid is, gebeurt er iets in ons dat onze ware
verhouding tot de Verlosser openbaart: Wij leren Christus lief te hebben.
Want terwijl Christus met betrekking
tot de hemel de Onthuller van de Vader is en met betrekking tot de aarde de
Overwinnaar over het kwaad, is Hij met betrekking tot de mensheid de Weldoener
van de liefde.
Door te mediteren op het kruis, het
kruis van Golgotha door een ervaring van medekruisiging wordt de liefde in de
mens geboren. Want wat gebeurt er in dit proces? Voor de ziel die zich
onderdompelt in het beeld van het kruis, vindt een herhaling plaats van datgene
wat op grote schaal in Palestina gebeurde. Zoals toen de Gekruisigde afdaalde
in het onderbewustzijn van de Aarde en van daaruit opstond als overwinnaar van
het kwaad, zo doet Hij dat nu in de onderbewuste zielsdiepte van de mens die
het Kruis van Golgotha aanschouwt met een gevoel van oneindige schuld en
oneindige dankbaarheid. De Gekruisigde daalt af in de onderbewuste diepten van
zo'n mens en door de overwinning op het duistere ahrimanische dubbel, verrijst
Hij in de ziel van de mens als liefde.
Terwijl alle andere wezens door de
afdaling in de diepte de verbinding met de Vader moeten verliezen, is Christus
het Enige Wezen dat ook hier beneden deze verbinding onderhoudt, dat ook hier
beneden met de Vader verenigd blijft, door de dood die de Vader openbaart. En
terwijl daarom bij alle andere wezens door hun afdaling in de diepte het goede
in het kwade moet worden veranderd, vindt bij Christus een verandering plaats
van het kwade in het goede.
Zo wordt ook door de ervaring van
een medekruisiging de duistere dubbelganger van de Mens als drager van negatief
karma overwonnen door de Christuskracht van het Kruis en liefde geboren als de
kracht van positief karma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten